Bakü'ye Kar Yağıyor Şiiri - Osman Baş

Bakü’ye kar yağıyor...

Gün karla başlarken
Caddeler sulara teslim
Bulutlar toprakla vuslatta
Sahil alabildiğine serin
Her şey vakti tutmaya mecbur
Yaşamaya, solumaya,
Dokunmaya mecbur...
Ben odamda dinlenmeye
Ben pencereden bakmaya
Ben hazara akmaya mecbur
Kar Bakü’ye...

Bakü’ye kar yağıyor...
Günün son aydınlığında ben
Bir taneyi bekliyorum...
Yürümeye halim kalmamış
Dil, sessizliğin doruğunda
Yar oturmuş yüreğime
Gözüm, kulağım şiiri özlemiş
Şiir on beş dakika ötede...

Penceremi esir almış
Beni izleyen damlalar
Dinleyin... Sessizce... izleyin...
Konuşun... okuyun... ağlayın...
Beyaz duvarlar şahit olsun...
Zaman akşama yürürken
Vuslatı kar olsun...

Artık, gün akşama kavuşuyor
Ben şiire...
Her şey susuyor
Ses donuyor mevsimce
Zaman dakikalara mahkûmken
Pencereden odama günün son ışıkları
Damlalar penceremden beni izliyor
Bakü’ye kar yağıyor...
Osman BAŞ
Kümbet altında dergisi- Denel yayın yönetmeni

19 Aralık 2002 / Perşembe / Bakü