05.12.1979 / İstanbul
Bir kış günüydü,
Soğuktu şehir,
Sen geldin — içim ısındı.
Bir bakış,
Bir sessizlik…
Anladık birbirimizi,
Hiçbir şey demeden.
Ne güzeldir,
İnsanı duyan bir ses,
Adını fısıldamadan bilen bir nefes.
Sen geldin,
Kabuslar sustu,
Geceler uykuya daldı.
Ben sandım ki huzur uzakta,
Meğer sendeymiş —
Baktığım yerde.
Bir tebessümün vardı,
Yaralı bir kuşu bile iyileştirirdi.
Ve ben o an anladım:
Bazı insanlar dua gibi dokunur insana,
Sen öyleydin.
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 01:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!