Bakmadın Gülüm Şiiri - Muhittin Alaca

Asi bir nehirdin, aşk ile bana,
Onca kollar gerdim, akmadın belam.
Sevdalı gönlümün, bağından sana,
Gonca güller derdim, bakmadın elam.

Ne yerinde durdun, ne de duruldun,
En sonunda yaban ele kuruldun,
Gurbetin nesine, böyle vuruldun?
Çokça iller sordum, bıkmadan Leyla’m.

Gökleri titretir, mağdurun ahı,
Kurudu mu yoksa, vicdanın sahi?
Bulutlar ağladı, damla yaş dahi,
Nice seller gördüm, dökmedin balım.

Olduğun yerlerin, adı bilinmez,
Bendeki aşkının, yâdı silinmez,
Onulmaz yarama, fayda bulunmaz;
Bolca jeller sürdüm, çakmadın gülüm.

Papatya tacını, kim sana örer?
Uğruna canını, ortaya sürer.
Belki dedim bir gün, kapıdan girer,
İnce şallar dürdüm, takmadın lalem.

Cebimde duruyor, öylece resmin,
Dilimde gezinir, üç hece ismin,
Düşlerde gülümser, her gece cismin;
Şunca fallar kardım, çıkmadın hâlem.

Azaldı takatim, al benzim soldu,
Tahammül sınırım, korkarım doldu,
Mızrapla dövdükçe, perişan oldu;
Bunca teller kırdım, çekmedin elem.

Gözlerime önce perdeler indi,
Bedenime sancı, sızılar bindi,
Artık gelme bence, hevesim söndü;
Koca yıllar verdim, çökerttin zalim.

29.05.2024
Muhittin Alaca