Bakmadılar Şiiri - Şenol Denizci

Neden gölgesiz yağar kimi yağmurlar
İronilerin kuşatmasında
Neden daha incedir sabahların ipi,
Neden daha derindir sabahları kuyular, sormadılar…

Aslolan birdi
(Karlı bir Adıyaman fotoğrafı görmek ile karlı bir Adıyaman’da olmak başkaydı. İncitmeden karda yemlenen kuşları düşünmekle, incitmeden yemlemek de başkaydı. Solumak ve solumayı düşünmek arasındaki çizgi inceyi, bu ona göre, sırat’tı.)

Bıraktılar artlarına bakmadan
Bıraktılar yangınlar ortasında
Bıraktılar kanamalara susarak
Bıraktılar, bir çivi çakamazlardı
Bıraktılar, bir eli tutamazlardı (gerekçeleri vardı) .
Yetmiyorlardı kendilerine, dağ gibi duruşları yalandı (eksiklikler vardı duruşlarının içinde, bilmiyorum, gördüm diye utandılar mı?)
Başkalarına artamazlardı.

(Hesaplamadılar, vaatler doğurgandı, beklentilerin kuluçka sıcaklığıydı. Düş’tüler önceleyin, uzadıkça güzelleşiyorlardı. Yalanlardı kuluçkadaki yumurtaları kıran, onlardı, hesapsızdılar) …

Bıraktılar artlarına bakmadan
Çünkü bir dertti bakmanın kendisi, çünkü vicdan teli ipinceydi, kısaydı
Çünkü akşamları da derinleşirdi kuyular
Çünkü bakmak yükün dengesini tutardı
Çünkü bakmak ağırdı, ağrıydı
Çünkü yürek isterdi bakmak, arkası gelirdi,
Çünkü hesap bırakmazdı giden
Kalan, kalanlarla ödeşirdi

(tek taraflı bakılmazdı)

Maazallah, biri çıkar, sorardı,
Korktular
Bakmadılar.

Mart 2004