Bakkal Ağop. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Ah sevdalılar Ah aşık’lar,
Neden böyle karşımdasınız,
Yakmak kül etmek midir,
Sizin beni böylece çabanız,

Samatya da ararım aşk'ı teselliyi,
Anılarımda yaşatıyorum sevgilimi,
Arıyorum işte kaybettiğim yarimi,
İstasyonda buldum onun hayalini,

Eskiler tanırlar bilirler,
Bakkal Agop amcayı,
Merdivenlerden çıkınca,
Tam Karşı kaldırımında,
Oda sevdalıydı yurduna,

Selam verdim girdim dükkânına,
Hıçkırarak çocuklar gibi ağlıyordu,
Ne oldu dedim Agop amca sana,
Alçaklar yine bizi vurdular kahpece ,
Kim kimi vurmuş Agop amca dedim,
Biz onlar gibi alçak ve kahpe değiliz,
Ermeni’yiz velâkin katil ve hain değiliz,

Kucak açan bu yurda düşman değiliz,
Hiç bir şey anlamamıştım!
Öylesine içten ağlıyordu ki,
Gelen yaşlarla abdestini al,

Yutkundum ağzımı açamadım,
Ustama ciğarasını aldım çıktım,
Vardım öztürk atalay eczanesine,
Orada kalfa olarak çalışıyordum,

Akşam haberde bildim işin aslını,
Asala denilen alçak teröristler
Büyük elçimizi şehit etmişler,
Vay be dedim sessizce içimden,

Ne kadar ağrına gitmiş alınmış,
Katillerden kendisini arındırmış,
Ermeni'ymiş o'da ama öz yurduna,
Âşık ve gönülden sıkı bağlı imiş,

Nereden geldiyse aklıma,
Aşk acısını dolu yaşarken,
Şiirini yazmak istedim birden,
Agop amca geldi işte hatırama,

Samatya'daydı ahire göç etti gitti,
Bakkalı tarihi bir belge bilenler bildi,

Sevdiğim ise beni terk etti,
İçmeden sarhoş olmuşum,
Dervişler gibi yoğrulmuşum,
Nevin isminde cılız bir kıza,
Otuz sene önce vurulmuşum,

Bilenler ve tanıyanlar varsa,
Ne olur haber versinler,
Ebedi hayata göç etmeden,
Şu yüreği hala soğumayan,
Kalbini başkasına salmayan,
Mazlumu son bir kez sevindirsinler.