Bakışların Desem İnanır mısın

kaybettim
yakınlığını geçtim
uzaklığını bile
kötü bir habere uyanmak gibi
bir hayatın tüm vurguları bakışların desem
inanır mısın
hiç uyanmamış uykularımı yatırsam dizlerine
okşar mısın ellerini özleyen saçlarımı
sonsuz bir aydınlık gibi
çocuk pazarlarımı anlatsam sana
açılan yaralarımı sarar mısın sesinle
özleyişli yolculuğumu anlatsam hiç bitmeyecek bir masal gibi
alır mısın kumru kokuşlu koynuna kelimelerimi
ya sersem ayaklarının önüne yavru kuş özlemi bakışlı

şiirlerin için için dönme isteğini maziye

alıp da gözyaşlarımı sürer misin dudaklarına

biliyorsun

kocaamaaan bir ömrün tek mutluluğu sendin

senin mutsuzluğundu