Bakışların çok manidar

Bakışların manidar bir şeyler söyler gibi,
Birikmiş cümlelerin yüzüne yansır gibi.
Ufkunun ötesine geçivermiş hayalin,
Dünde kalan anıyı yeniden yaşar gibi.

Ufkunun karardığı yerde mi anıların.
Ne çok geriye gider şüpheci kanıların
Bir haber bekler gibi griliğin ardından.
Sana reva olur mu asılsız tanıların.

Beklesem bu hayalin arazi boşluğunda,
Her an seni yaşarım beynimin loşluğunda,
Akıl alıp veriyor yaşam ticaretini.
Dilenci duygularım ikbal sarhoşluğunda.

Bir ağır roman çıkar dolambaç sokaklardan.
Bir müjde belirir mi kararan ufuklardan,
Kaybolur alenilik her şey meçhule girer.
Artık bir müstafisiyim kazandığım haklardan.

A. Yalçınkaya