Bakışlarıma Hiçliğini Ekledim

tanımıyorum esişini şöyle bir
alev alev üstüme başıma çöküşünü
gökyüzü kederimin inceliğiyledir
anlar beni oracığa masum yıkışını

istanbulda susup seni bekledim
vapurlar yalan söylüyordu
bakışlarıma hiçliğini ekledim
martılar kaybına ağlıyordu

beklemek ağlamak nilüfersiz
sonrasız yollara bulanmış gözlerim
kadıköyde zincirini kırmış fersiz
köpekler gibi seni özlerim

limanlar tuz olur yarama
ayrılığınla sararsın çocukluğumu