Bakışarında Sustum Şiiri - Şakir Kocabey

Bakışlarında sustum daima
Uzağında kaldım sessizce konuşmaların
Köşesinden izledim seni
Sokağın kaldırımları cırmaladığı,
Çocukların ekmek kırıntılarını topladığı,
Açlık ve sefaletin yakınından,
Acının kendini hissettirdiği yerlerden...
Sağır olamamaktan korktum
Duymak, anımsamak, görmek yada bilmek
İstemedim o an...
Nedendir onuda bilmem ya...
Değişiyor düşünceler, tutulmaz oluyor
Boyun eymek gerekiyor çaresizliğe
Vazgeçmek istiyor gönül
Sana benzeyene sen deyince...
Kısa süreli hâzlara, yetinmelere
Ne kadar da doymuşum ah...
Yokuşun ardındaki düzlüğün merakını,
Değişir bu kez dediğim yanılgılarımı,
Hepsini ama hepsini
Yitirmişim demek bu huylarımı,
Atlatalı çok olmuş...
Umutsuzluk da değil bu!
Aradığını bulamamanın bilincidir bu...
Hani bir an olur ya!
O da yapardı, o da bunu severdi,
Onun rengi, onun siğarası
O olsaydı,o yapsaydı...
Ah! Ah! ama artık hepsi onun hayâli...
Devama mahkumiyet bu hayatın kahrı,
Çekilmesi zorunlu,
Çilesi, derdi, kederi
Gelmesin velâkin
Sana benzer sandığım biri...
Değişmeyen gerçeğim olarak kal sen
Gelmesende olur inan bana
Tutulası ellerin yaksın içimi
Sen isterim ki hâlâ duyma beni
Üşümem, üşenmem günlerce bakarım sana
Yalnızlığıma benzeyen yağmurlu sokaklarda...