Makale
Yaşarken karamsarlığın gölgesinden yoklarız kendimizi.
Bazen karanlık düşüncelerin gece gibi yansır içine.
Ve kalp mühürdür ömrüne en aydınlıklardan.
Bu yuzden perde olur hayatın arasından süzülen loşluklar.
Geceye benzeyen varlığımız yanmalı ki, aydınlıklarda bulalım varlığın değerini.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta