Tutulacak bir yanı kalmamıştı artık ellerinin...
Senin için geçen, uykusuz gecelerin bir değeri kalmamıştı.
Yazılan her satır sadece benim kuruntularımdı.
Değeri kalmamıştı senin ruhunda...
Hükmü yoktu verilen sözlerin.
Cezası bana kesilmişti tüm suçların.
Sende vefa adına zerre kalmamıştı.
Sadakat denen olgu hiç olmamıştı.
Aldatmak ve ihanet etmek istenilse söylenmezdi.
Gurur kalmamıştı, saygı kalmamıştı...
İlk günkü sıcaklık yoktu, heyecan kalmamıştı...
Ellerin başkalarıyla olsa anlardım.
Bana ait olmasını hayal ettiğim dudakların;
Bakireliği kalmamıştı.
Kalan bir tek kırıklardı; kalbimden düşen...
Üstüne basıp geçmenin anlamı kalmamıştı.
Sen kalmamıştın yanımda;
Seçimin başkalarının dudaklarında olmaktaydı.
Bir tek bu kaldı senden hatıra...
(06.12.2006)
Kayıt Tarihi : 17.3.2007 06:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ihanetin bedeli bazen şiirlere yansıyor... insanı daha doğrusu bu duyguları yaşayıp kağıda dökenleri en iyi anlayan iste bu şiirler oluyor...
![Adem Eray Kozan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/17/bakireligi-kalmamisti.jpg)
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
TÜM YORUMLAR (1)