İsli bakır tencere,kaynadı közde.
Çocuklar uyurken,hasır üstünde.
Geçerken günler,dertli yüzlerde,
Anılardan tozlar üflenirdi dillerde.
Şimdi acılar yanar,küçük elinde,
Hasretle ağlar,sallandığı beşikte.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta