Bakın Şiiri - Veysel Şimşek

Ne anlar sohbetten,ne anlar sözden,
Ne anlar ateşten,ne anlar közden,
Terk farkı zenginlik sadece bizden,
Kendini kandıran yılana bakın.

İnsan olan büyüdükçe küçülür,
Kitli kapı tatlı söze açılır,
Bizde insanlığa paha biçilir,
İnsanlıktan aciz kalana bakın.

Bir zamanlar bizim köyün zorbası,
Kavuşmuş varlığa dolmuş torbası,
Durmaz öter kıraç dağın kargası,
Geçmiş benliğinden olana bakın.

Dile sağlık huzur unut serveti,
Tek varlığı evlatları,mürveti,
İnsanlık gözünde düşmüş kıymeti,
Sonradan imana gelene bakın.

Veysel hırçılanıp sitemler verme,
Böylesi kişiler sonradan görme,
Boşa sinirlenip kafayı yorma,
İnsanın kıymetini bilene bakın.