Bakım evi Şiiri - Selim Altıner 2

çok yorgunum anne
hayat harcadı beni de
şimdi çaresizlikler içinde
bir bakım evinde yaşamaktayım

üç çocuğumdan biri kız ikisi erkek
kimi koca derdinde kimi karı derdinde
beni attılar o karanlık bakım evine

haftada bir gün banyoda yıkıyorlar
araba fırçası sırtımı acıtıyor anne
senin beni yıkadığın gibi yıkamıyorlar
canımı çok yakıyorlar anne

altı ay oldu ne gelen ne soran var
yatağımın ayağı kırık birde kalbim anne
oysaki nasıl büyüttüm onları kırmadan anne
senin şefkatini verdim onlara üzülme anne

bu mezarına son gelişim anne
bir daha gele bilir miyim bilmiyorum
zor izin aldım müdürden
bir saatte dönmez sen bir daha gelme dedi

nereye giderim kime sığınır bir eşikte yatarım
ilaçlarım da bakım evinde ben gidiyim anne
hakkını helal et altı aya kalmaz bende gelirim ane
bastonumu unuttum otobüste anne