Bakarsın Harabındır Sana Kalan Şehrin

Saçın ağarıp
Döküldümüydü morarmış düşlerin dalgasına lacivert denizin
İkisinin arası mavi molalı kayıkçıymışın,
kırarmış goncalar papatyasever çiçekte döküldümüydü küskün zülfüne
takatsiz tellerde zülfün yarkucaksız
bütün eskiyen zamanların uğradığı tahrpli duraklar yol bilip
kolundan kelepçelenen saatle
Ağrıyıp da hayatı yüklendiğin dizlerin
Damakta ne elma tadı mayhoş..ne üzüm tadı şarabi...
Çekilip gittimiydi ömrün kıyıdan kıyıya suyu soğulan limanlar gibi sessiz
O durduğun şehir,
de ki harabındır isterse hepsi senin olsun
Hepsi senin olsun çocukken sığmadığın sokaklar
Uçurduğun uçurtlalar göğün derinliğini az bulan...
Ve aha işte orası süslü bir kurdeleli kağıt gibi
Sarıp da seni yorulduğun sulara bırakan azgın çağlayana
Bakarsın gayrı uzuun uzun ve sessiz..
Bakarsın..
Sen gidiyorsun, gemin gidiyor
Var mı bari aşk-ı ummanda koyup
Yalnız varışını hoş karşılayarak
O yoksul iskelede seni
Miras alanın

sEYFİ kARACA........kasıM / 04