Karanlığa tutkun zavallı kullar,
Pırıl pırıl doğan güneşi görmez…
Mirası dağ olan havalı dullar,
Bir ekmeğe muhtaç kardeşi görmez…
El pençe durmayı iş edinen zat,
Onuruna arar paralı mezat,
Özgürlüğü sunsan tekmeler bizzat,
Yanıp kavrulduğu ateşi görmez…
Alışmış benliği her tür azara,
Sürer efendisi kirli pazara,
Dik durmayı bilmez koysan mezara,
İliğini emen kalleşi görmez…
İnsan özü yitik sümüklü böcek,
Asalaklık şanı lokmaya köçek,
Onursuz yaşanmaz çıplaktır gerçek,
Kendisinden kaçan dost eşi görmez…
Cantekin der; eyvah çoğaldı bitler,
Mertlik meydanında yalnız yiğitler,
Sardı dört bir yanı çakallar itler,
Kör gözler şikeli güreşi görmez…
Kayıt Tarihi : 23.5.2015 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!