Bakakaldık... Şiiri - Levent Pala

belki de biz yakalamadık hayatı, akıp geçti önümüzden
bazen heveslendik uyanmaya, uyanamadık
hayallere daldık sonra,
hayal olduk tamamen farkına varamadık...

danslarımız içten değildi bizim,
maksat dans etmek için ediyorduk
üzerimize yağan yağmur bile isteksizdi
maksat yağsın diye yağıyordu işte...
sırf eylem olsun diye sevişiyorduk bazen
birşeyler yaşamak için maksat,
yani yapacak başka bir şey yoktu cinsel temaslarımıza yenik düşüyorduk saçma sapan yerlerde...

çok sayıda derdimiz vardı çıkalım açılalım dedik
daha da kapandık dertlere,
bütün orta noktalar uzaktı bize saatlere yazık ediyorduk kendimize değil,
çay bardaklarında dakikaları boğuyorduk yok yere,
saatleri söndürüyorduk kültablalarına....

ne bir gül yaprağı hüzünlendirebiliyordu bizi
ne de bülbülün ızdırabı,
umursamıyorduk efsane aşkları, mavinin bile bir anlamı yoktu bizim için aşık değildik çünkü....

sehvetlerimizin bedelini ödüyorduk devrilen sandalyeler atılan çığlıklarla,
baharın canını sıkıyorduk kavgalarımızla,
artık kabul etmek lazım artık,
hayat bizi sevişirken değil ayrıyken daha çok sevdi...

dedim ya, belkide biz yakalayamadık hayatı
akıp geçti önümüzden,
bazen heveslendik uyanmaya yapamadık,
hayaller kurduk,
kabuslara dönüşmesi uzun sürmedi,
alabildiğince ağladık gülmeye çalışırken,
evet biz yakalayamadık hayatı
akıp geçti önümzden,
bakakaldık.....