Bak Yenildik İşte... Şiiri - Umut Yeşilova

bir u(ğu) r olsaymış kafamda.

Kan(a) maya meyilli bir vücut içine koymuş ruhumu yaradan,çünkü bilirmiş.
Bilirmiş ki, Bukowski kadar küfür kokarmış ağzım,voltaire kadar yakıcıymış cümlelerim,Picasso kadar kübistmişim,nazım kadar yazabilirmişim..platonun ahlakı kadar ahlaklıymışım,o zamanlar aristoyla yatmak ayıp değilmiş..
Bundan koymuş yaradan beni, eksik, olmamış, yarım aklımla, bir vücut içine..onun hikmetine sual olur mu?
Sormamışım ben de..yaşamaya başlamışım..küçükmüşüm,büyürüm sanmışlar..bakmışlar 20 sinde ama hala örgülü saçlarım..korkmuşlar..alıp beni doktorlara götürmüşler,alıp beynimi testlerden geçirmişler..
Keşke keşke bir u(ğu) r olsaymış kafamda..yok..yok..herşey iyi demiş doktor,sorun onun kendine..
Fazlaca hassas sanırım,duygusal fazlaca..yenemez kendini,kendinden başka bişey..
Yaşadıklarımı,yaşattıklarımı..kendimden geçenleri,ömründen geçirdiklerimi unutmuşum..unutarak yaşamaya alışmışım..
Adları silmişim,numaraları,tutuş silmişim tüm benzeri ses tellerini..birini unuttukça diğerini hatırlamaya başlamışım..
Bakmışım olmayacak bu iş böyle,kazanılmayacak zafer..kendimi bir aşk’a adamışım..kabul olunca dualarım,kendimi kurban edecekmişim Tanrı’ya..
Olamamış..olmamış..
Yürümüşüm..içmişim..içerek yürüyünce biraz düş’müşüm..bir kız çarpmış bana,pardon diye gülümsemiş..
O yarı ayık halimle pek de fark etmemişim,gülüşünden başka bişey…ki karanlıkmış hava,göz gözü karalarda görmezmiş..sonra bir yarım yok olmuş,hava olmuş kızın içine kaçmış..öteki gün karşılaşmışız,alamamışım gözlerimi bu güzellikten..öyle masummuş ki,ah melekler demişim,melekler bana mı gözükür? erdim mi ben yoksa?
Ya uçarsa demişim,ne yaparım ben? korkma demiş kız,kanatlarımı bıraktım da geldim,sen yalnız üşüme diye..
Ürperecekse birlikte ürpersin ruhlarımız,sonsuzluk bizim..biz sadece biziz..bundan sonra ne musa ayırabilir bizi asasıyla,ne nuh kaçırabilir gemisiyle..isa yok o zaten uzakta..korkma demiş,şeytan olduğum yere giremez..
biliyor musun?
Korkmadan sevmişim..korkmadan sarılmışım..benim olduğumu ben olduğumu hissederek.. bir uykuyu paylaşmışız bir gece..omuzlarımda ve boynunda..ama ona böyle uzak,ona böyle mesafeler arası olmak yakmış canımı..istemişim ki yaşları her aktığında,sulasın saçlarımı..benden başkasına akmasın,ben yokken akmasın! istemişim ki geleceğimizi bir iki soruna satmasın..
Korkmuşum ya ona hak ettiği sevgiyi veremezsem? ..korkmuşum ama kaçmamışım bu sefer..
Düşünmüşüm, düşündükçe çoğalmışım, ona yaklaşmışım, bir olmuşuz yaradana varmışız..
sonra kendimize çarpmışız bir masalcı gölgesinde..bir tane daha mı? kaçın diyormuş arkamızdan taşlayan çocuklar..oysa masalcı heybesinde yalnızlıklarıya dolaşmaktan başka ararmış bir de yarısını başka yalnızlarda..
yok ki demişiz paramız,biz sadece kırmızı verebiliriz..saçlar gibi,kan gibi,yara gibi..hay hay demiş masalcı istediğim bunlardan başka bişey değil..sevivermişiz masalcıyı,sarıvermişiz..bu diyarlardaki tüm yalancılardan farkı dürüst olmasıymış,kabullenivermişiz..aşkın içinde bölünenlere karşı aşk içinde bütün olmuşuz..taksimde yürüyen hiçbir boş insan bunu bilememiş..çünkü biz boşa konuşmazmışız,biz boş’a konuşmazmışız..
olmuş mu üç yanlış tek yalnız? ..başlamış mı masal böyle..heybesinde kelimeler taşıyan ben değildim,anca bu kadar yazabilirdim
kaçmam lazım,kimliğim açık değildi..
tanıdı beni masalcı,tanıdı..
o beni yüzyıllar önce yazmıştı…