Bak Sen Kimsin Şiiri - Saliha Öcal

Acımı ve acıtanımı unutturan deva,
Mutluluğu kendisiyle başlatan usta.

Korkudan titreyen bedenime mevzi,
Ölmek üzere olan ruhuna ölçülü terzi.

Derman bekleyen,inleyen duygularıma hekim;
Yargılanıp netice bekleyen yanlışlarıma hakim.

Muamma yolların sarhoşuna yol kılavuzu,
Kederlerimi yıkayan lekelerin tahir suyu.

Kalan ömrümde biten bereket bitkisi,
Güle güzellik katan al kokusu ve rengi.

Dağınık haldeki planlarıma iltizamlı çoban,.
Lahza ve yarınlarımın cesedine baki can.

Hayalleri dosyalayan,rafa dizen memur;
Vakti gelince elleriyle sergileyen mesrur.

Boğulan gözyaşlarıma uzanan nefes,
Dalan yazılarımı kurtaran tek elzem ses.

Hecelerin arkasında duran söz,
Yiğitlerin hassından has olan öz.

İçindeki hisler dile yansıyınca şiir,
Çehremde çiçekler dizilir bir bir.

Yere düşmeden uzanan güçlü el,
Eksileri tutup sürükleyen taşkın sel.

Hikâyenin her saniye yazılan yaprakları,
Satırların şahı ve ölümsüz kahramanı.

Gözümün ilk bakışta şaştığı suret,
Gönlümün mecnun olduğu siret.

Kalemimi ayakta tutan canlı ilham,
Geceyi aydınlatan aydan bir tutam.

Çorak arazilere hayat veren damla,
Tarumar dünlere,viran belleğe inşa.

Haksızlığa müsamaha etmeyen adil,
Karıncayı incitmekten korkan dil.

Sessizliği yaran,yol kesen kahkaha;
Neşeyi diyardan diyara dağıtan ağa.

Payına düşeni bilen düşünce,
Tuttuğu eli bırakmayan kelepçe.

Gözümün perdesini kaldıran ışık,
Seçkinsin,yüksek mertebeye çık.

Değerini bilmeyenlerin aklı pek kıt,
Murat yüklüsün sen,yayladaki kır at...

Edremit/Van.