Bak Karı Demedimmi Sana-vı

Ahhh..ah!
Biz cumhuriyet kurulurken,
Dağ başında çocuktuk.
Büyüklerimiz;
Yemen’de, Çanakkale’de,
Kırılırken doğuyorduk.

Din; öğrenmek zaten yasak,
Eğitim; gitmiş cephede kalmış,
Görgü; mavzer mermisine takılmış,
Tecrübe; siperlere gömülmüş,
Kültür; bir ekmeğe satılmış,
Büyük bir nesil,
Topraklara ekilmiş,
Yeşeren filizlerde,
Ekin diye biçilmiş,
Onlarda bir güz günü,
Alevlerle içilmiş.

Ne eski Türkçe biliriz,
Nede Latince.
Radyoyu duyardık,
Gazeteyi bilmezdik.
Cahil olanlar zaten asalak,
Toplarsan hepsini sokak sokak,
Bulduğun insanlar yarım yamalak,
Yani bizler...

Yaşadık, yanlış gittik,
Bunların hepsinden,
Geriye dönüş yaptık.
Allah'a kul olduk,
Peygamber'e ümmet,
Kalbimizde bulduk,
Derin bir sükunet,
Geçen ömrümüz elbet,
Rüya gibi hayalet,
Nedamet...nedamet....
Allah’ım....

Bak karı demedim mi sana,
Bir gün gelecek,
Bu çocuk bizi sevecek,
Kader bize gülecek,
Bütün kötülükler gidecek,
Türküler eşliğinde,
Hayatımız sürecek.

Tekbir sesleriyle,
Huzura gireceğiz,
Rahata ereceğiz,
Erenlere selam,
Kalanlara,
Kelam edeceğiz.
Demedim mi?
Ya...
(Son...6/6)

Hasan Arpacı,1983,Tokat