Bak çocuk,
Beni alıyorsun, taş plaklara götürüyorsun.
Beni alıyorsun, gaz lambalarına götürüyorsun.
Beni alıyorsun, tozlu saman kâğıtların arasına götürüyorsun.
Toprak kokusuna,
kır çiçeklerine,
eski takvimlere,
soba ateşine,
dağ evlerine,
bakırlara,
atlas yorganlara…
Ne bileyim …
Ne bileyim işte be çocuk…
Ne diyeyim daha?
Ben oralara gidip de sonra dönmek istemem ki.
Madem beni alıyorsun
Bırakma be çocuk
Bırakma…
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 02:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!