Bak, Bak Şiiri - Hasan Hazani

Kasabına meler gezer
Ağzına, diline bak, bak
Eğilmiş sırtını büzer
Kıvrılan beline bak, bak

Sanarki haklı fermanı
Kendine yoktur dermanı
Başına örtmüş türbanı
Tuman,lı kocaya bak, bak

Karayı ak rengi görmüş
Caiz'dir sanarak övmüş
Hoca diye oyun vermiş
Kolları, eline bak, bak

Mitink'lerde atar, tutar
Çıkarına kendin satar
Aç kalmışta yavan yutar
Perişan haline bak, bak

Maaşı yetmez yemeğe
Şükreder yavan ekmeğe
Alışmış acı çekmeye
Dermansız ferine bak, bak

Giymiş çarşaf karasını
Karartmıştır dünya'sını
Kendi bulmuş belasını
Yaptığı şerine bak, bak

Yaşar ümmet'ci coşkuylan
Yatar gurur'suz aşkıylan
Paylaşır kocasın, dostuylan
Kuma'ya, erine bak, bak

İlim, bilime bakamaz
İnsan'lığa çabalamaz
Düşmüş çukura çıkamaz
Cahalet yerine bak, bak

Hazani bu nesil onmaz
Umakcılık sürer durmaz
Aklıyla aptesin almaz
Ruhunda kirine bak, bak.
(h.hazani)