Bahtsız Deve Şiiri - Uzay Türkmen

Gece uyku tutmadı yine.
Bahtsız devey can yoldaşı sandım,
Çitten atlayan koyun yerine
Çölde kutup ayılarını saydım.

Yedi gün aç, susuz, öz yaşadım,
Neder gülen bir yüz, koşaradım,
Boynumu vuracak köz ellerine,
Su, ekmek, haz taşıdım.

Kesik başı bağıma astım,
Kara taşı bağrıma bastım,
Çıkarıp özünden suyunu,
Asmalarıma aşı bastım.

Yoruldum, dizlerime çök demedim,
Yüklerime bu çok, demedim,
Kamçısını hain gözlerine,
Körolsun, bırak sok, demedim.

Yenildim, boynumu eğmedim,
Yılanın oynunu yeğlemedim,
Zaten eğri ki, sözlerine,
Kendisini bilmez ki dedim.

Sabah oldu artık uyan,
Deli sanacak duyan,
Gece boyu yandığın hallerine,
Seni suçlu sayacak uyuyan.