Bahtiyar Arslan Şiirleri - Şair Bahtiyar ...

bir kız çocuğu
yalınayak
yüreğimin kıyısında dolanmaktadır…
uçsuz bucaksız ovalara
kıvrılarak akıp giden nehre
hayatın resmini çizmektedir…

Tam da günü yani
Baharın…zerdaliler çiçek açmış
Karıncalar tozlu yolarda
Alınlarında o ağır vebal
Çalışma tutkusu
Ekmek tutkusu

Güneş yalıyordu günü
Toz içindeydi ortalık.
Bir kaç gündür kan kusuyordu,hıdır.
Avuçları patlamıştı.
Elleri çatlamıştı, hıdırın
Ağaç kökü sökmekten.

Yağmur şehri dövüyordu....

Gece yarsını çoktan geçmişti
Çocuklar çoktan altını ıslatmışlardı,dudaklarında tebessüm...
Yağmurlu gecelerde uyumazdım ben
Yağardım onunla sabaha kadar...

babanız mı öldü?
soğuk bir hastane odasında, annenizin kollarında...
kırıldımı dizleriniz?
saç başmı yoldunuz?
son kez göremedim diye, kahırdan...

ya bu yalnızlığın öfkesi (sanırım kendi öfkem bu)
her zaman ki nehir bentlerini yıkar
söğüt dallarına tutunan kanadı kırık bir kuş misali
ha düş tü düşecek...

suyun önü telaşındaki bir hayat

Gökyüzü
Yıldızlar
Ay ışığı
Ve deniz
Sessiz deniz
Bir şeyi bekleyen deniz…

beyaz bir yağmur düşecek
açtığında perdeni
ben öyle istiyorum
öyle olmalı bu kez
uzat ellerini
parmakların ıslanacak…

Kör,loş bir lamba altında
Boyaları dökülmüş
Yıkıldı yıkılacak ahşap bir köprü...
Köprünün tam ortasında
Kollarını korkuluklara dayamış bir kadın...
Çukurunda bir yanağının

buğday başaklarında
kavrulan düşlerim vardı
her dem tüterdi dumanı
annem kokardı
ben usul usul çekerdim
ciğerlerim patlardı…