Bahşiş Şiiri - Murat Serdar

Masaya kuruldu arkasına yaslanarak
listeye şöyle bir göz ucuyla bakarak
'Donat' diye emretti biraz kızarak

Mutfağa geçtim hemen koşar adım
tezgahta bekliyordu nice dualarım
Göz yaşımda terbiyelenmiş duygularım
İnce ince kıyılmış ihtiraslarım
Tövbelerle seyreltilmiş günahlarım

Doğruluğumla pembeleşirken ufak yalanlarım
Kulak memesi kıvamındaydı mahçup rüyalanmalarım
Süzgeçten geçirdim tane tane nafile namazlarımı
Kısık ateşte haşladım bütün korkularımı

Kaderimce siyah bir tavaya yerleştirdim
Sabrımca yoğun soslarla pişirdim
İki tutam isyan biraz tat katar diye
Zamansız ölümlerden de rendeledim

Tabağı annemin göz nuru seccadesi
Kaşığı babamın tespihinin imamesi
Ocakta yemeği usulca demlenirken
Dilimde bir Yunus Emre ilahisi

Dervişin boynu bükük hizmetkarı sabrıyla
Hazır ettim sofrasını ihtimamla
Ahçılığıma da teşbihime de laf ettirmem
Bu akşam konuğum Tanrı olsa da

Az biraz sonra tabağı boşaldı
Hesap için tam gözlerime baktı
Bir lahza sonrası
Yerinde boş bir sandalye vardı

Hesap kutusuna uzandım
titreyerek ellerim
Yine aynı dua ile mühürlendi
doğrudan şaşmaz dilim
Araladım usulca kapağını
ve
gördüm ödediği hesabı

Seni yazmış alnımın tam ortasına
Yarimsin helalimsin
dilimdeki tek dua
kabul oldu sonunda
Hayatımdan kestiğim bu adisyonla

Dahası
bilirsin lokanta adetini
ş i i r d i r
Tanrım'ın bana bahşişi