Rahmetli annem, çiçekleri çok severdi. Hele kasımpatıları. Çocukluğumda, bahçede çalışırken, bazen beliklerinden birini kesip, saçlarıyla çiçek gövdelerini bağladığını anımsıyorum. Ömürleri uzarmış. Dünyayı Güneş’in değil, çiçeklerin ısıttığına inanırdı o. Yoksa, yine onun savına göre, tüm insanlar bir gecede ölmeliydi... Nur içinde yat, anne!
Kış gelmeyegörsün
Rengârenk kasımpatıları günbatımının
Her yıl ölü çıkardı sabaha;
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta