Bahçe Şiiri - Yasemin Kurt

Yokluk denen bir bahçede gezinmekteyim.
Sevgisizlik diz boyu,yalan zirvelerde.
Saklanmış kişilikler ortaya çıkmış,kadeh ve şişeler ellerinde.
Biçare gönüller zincirlenmiş,ağlıyor meçhul köşelerde.

Başımı eğmeden yürüyorum bu bahçe denen delhizde,
Gururum kırılmaz bir demir,eğilmedi,eğilmez asla kimseye.
Sevgi kalbimin en ulaşılmaz yerinde,el süremez hiç kimse.
Eli değen yanar ve geri çeker elini yüreğimden feryadı göklerde.

Zalim diye lakap takanlar oldu bazı zaman,
Beni anlamaya çalışma,önce kendini anla ey zalim insan.
Saklandığın dünyanda asıl sensin yanlız olan,
Bırak yakamı da,geçeyim gideyim buralardan.