Geriye kalan bir ömrün ilk günü bu gün
Baktınmı sabah doğan güneşe
sabah ezanlarıyla birlikte
sabahın seherinde
öten kuşların cıvıltılarını duydun mu
Sabahlarında doğdum
ıslanmış bir kentin
güneşin ilk ışıklarıyla ağladım
sabah esintileriyle sildim
gözyaşlarımı
İdamlık bir mahkum gibi durdun mu
yüreğin de
ellerin demir parmaklıkları kavrayıp
alnını dayadın mı
buz ve rutubetli nemli duvarlarına
Unuttuğun anlarda yaşıyorum seni
Akıttığım gözyaşlarında
Unuttuğun yollardan bakıyorum sana
Ey can
nerdesin
Amelenin ne gecmişi vardır
nede geleceği düştür sadece onun hayatı
hep şimdilerdedir
usul usul kayar hayatın içinde
varlığı hiç olmamıştır
belkide yokluğu...
Ben olmasaydım
Şimdi bunları okuyamazdın sen
Başka şeyler yapardın
Başka şeyler okurdun muhakkak
Ben olmasaydım akşamlar yine bu kadar güzel olurmuydu?
O
Günler geciyor farkına varmadan
günler geçiyor...
bir şey anlamadan...
günler...
günler...
Zindan
demir parmaklık,üç duvar
ışık almaz küçük pencere
gözyaşı, hasret ve gece
hülya hüzün, hüzün ise bir şebnem
gecenin en son deminde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!