Gözlerimi kapatıp
ruhumu gökyüzünün
en ücra köşelerine
amansızca salmak istiyorum
bir daha geri gelmesin diye
Sokaklarıma dönmeliyim
tir tir titrediğim
alaca karanlığında yok olup gitmeliyim
sessiz sessiz
…......
Bir dünyadır belki
ellerinde tuttuğun
belki bir umuddu
zifir gözlerinin ardındaki
uzun uzun daldığın anlarda...
Yalnızlık
Gözlerinden akan damlalarda gizli
usulca damlayan yaşta
hayatta
köşe başlarında
Nagehani bir sözle sarsıldım
Umut ettim ama yılmadım
Depremler yaşadım gönül yerimden
Bir ömür dü belki
birgünde başlayıp
bir günde biten
kim bilir bir günde bile değil her saniye biten
belki hiç başlamayan koca bir yalandır ömür
Neler düşünür insan
bir anda neler gecirir aklından
gülücükler acan bir yüzmü
yoksa derinden derine dalan
bir ruh halinimi
neyi düşünür insan
İçimden sözler dökülsün istiyorum
hapsolmamış
zamanda kaybolmamış
feryat figan atmamış...
ellerim dizeler yazsın istiyorum...
şimdi nerdesin
göz yaşlarımla büyüttüğüm
nerdesin hevesim
elimin kınası yüreğimin sancısı
nerdesin
uzaktan uzağa seni düşünürüm...
o zifir saçlarını
hazal gözlerini...
uzaktan uzaktan
düşünürüm seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!