Baharlarım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Solgun-silik düşler içindeyim sanki;
Önce bir çiçek görüyorum, sonra sen oluyorsun,
Daha sonra, dikenler alıyor yerini birden,
Gül dikeninden farklı,
Devedikeni gibi bir şeyler,
Acılar içinde kalıyorum sana her uzanışta,
Ellerim kalıyor kan içinde,
Yüzüm kan içinde,
Yüreğim kan içinde,
Düşüncelerim takılıp takılıp kalıyor
Niçin ‘da.

Çevremde incecik hüzünler; senden yana,
Yüreğimde kanlı çırğınışlar,
İnce ince sızılar kemiklerimde,
Sancılar, özlemler, ayrılıklar,
Ve ben sanki kanlı-köpüklü denizlerdeyim
Sarılabileceğim bir tek yılana muhtaç,
İçimin karasevdası dışıma olmuş
Kırbaç.

Beni yoran yıllar olmadı, yollar oldu,
Tozlu-tozaklı yollarda ellerim-kollarım kırık,
Sevdan ömrümü çendeleyen dişli,
Yollarım en temizinden çalı, kaya,
Karanlık ve bataklık.
Bir büyük aşkı böyle mi bilmeli
İnsanlık?

Vah benim gözyaşlarım,
Vah yaşlı damlalarla ıslanan yanaklarım,
Vah benim gündüzlerimin yerine geçen gecelerim,
Kırılıp yen içinde kalan kollarım, ellerim,
İçime gömdüğüm sancılarım, acılarım,
Bir karasevda uğruna sular gibi harcanıp gitti
Baharlarım.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >95-96/100)