Baharla Uyanış Şiiri - Durak Yiğit

Bahar geldi ağaçlar çiçek açtı,
Sevincinden kıpırdadı topraklar.
Kalmaz insanlarda,ne gam,ne/keder,
Bütün doğada bak bir canlılık var..

Çiftçi tarlasının yolunu tutmuş,
Türküsü dilinde gamın unutmuş.
Uzanmış asmalı köşk gölgesine,
Bir yıllık sitresi bir/günde atmış..

Çoban sürüsünü önüne katmış,
Giymiş çeketini,yamçısın atmış.
Kavalı elinde havasın tutmuş,
Üzüntü,kederi arkaya atmış..

Gençlik kanı ile bahar birleşmiş,
Almış sevgiliyi yolda söyleşmiş.
Mutluluktan sanki gözü kör olmuş,
Görmemiş yılanı üstüne basmış..

Yetmişlik ninenin beli doğrulmuş,
Atmış yaşmağın saçın savurmuş.
Ilgıt,ılgıt esen seher yelleri,
Nineyi onbeşli çağa getirmiş..

DURAK burda bağla yeter sözünü
Bağlara,bayırlara dik bir gözünü
Arılar topluyor çiçek özünü
Miski amber kokan kırlarda yürü

Durak YİĞİT ((BATU_41))
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ