Baharla Gelenim Şiiri - Mustafa Önder

Kırk yedi yıllık bu yürek
Fakir bir çoban
Sevda sürülerini çoktan kaybetti
Acıları doğrayıp katık eder aşına,
Koca çınarlar gibi yalnız başına
Kırık dökük ve yaban
Yalnızlığı alın yazısı gibi çekerken,
Her gece yıldızlarla konuşurum ben
Karanlıkla boğuşurum
Konuşacak bir dil,
Tutunacak bir el bulamam,
Düşerim
Her yanım kanlar içinde kalır
Yüreğimin kanamasını durduramam,
Bahar beslenir,
Yaz beslenir,
Güz beslenir,
Kış gelir
Kar yağar güvendiğim dağlara..
Nerelerdesin,
Nerelerdesin baharla gelenim?
Umutlarım can çekişiyor,
Her düşte ölüp ölüp dirilirim
Nerelerdesin?
Yine bahar geçiyor,
Dizlerimin dermanı yok gayrı,
Kuruyor damarlarımın özsuyu
Hasretin yaman bir zehir,
Dağlardan gürleyip gelen kar suları gibi
Ne bendler dayanır ona,
Ne köprüler..
Alıp götürecek farkında değilsin,
Öldüğümü bilmeyecek kimseler..
Üzerimde gelincikler açacak
Her şeye razıyım gelip bulsan beni
Ama yaban eller koparacak,
O hoyrat gelincik sen kokacak,
Bir sor onlara seni ne kadar sevmişim,
Bana baharla gelenim,
Nerelerdesin?

16.05.2003/Burdur