Baharın Göç yolu Şiiri - Nimet Öner

Baharın göç yolu

Geceler hep böyle karanlık mıydı
Sokaklar soğuk ve tenha
Şu koca şehir sanki kimsesiz
Evler ışıksız
Kaç Asır oldu bilmiyorum
Kaç milyon saat
Sensiz ve öksüz
Gözlerim ıssız fersiz
Gözlerim bulutlara ram

Bu hasret benim!
Tenimde, bir çiçek bozuğu gibi duran..
Bu hasret benim!
Kanımda, lav gibi kuduran..
Bu hasret benim!
Yüreğimde iç kanama, usum da kabuksuz yara
Hadi ömrüm bir yalan çiz bana
Bir düş kur bu gece
Kuğular insin telime duvağıma
Bir resim yap hayalinde
Çerçevele ikimizi yanyana
Ürkütelim gerçekleri hayalin aynasında
Hasret tütsede bir yanımız göğe uzansın çiçeklenen dallarımız.
Uyandıralım gözlerimizi yağmur baskınından
Birer tebessüm iliştirip kirpik uçlarımıza
İçimizdeki kandilleri yakalım
Bahar geri dönsün göç yolundan

Bana sen öğretmiştin sabrın, umuttan su içtiğini!
Şimdi desem ki
Sevgili; hadi bir tutam umutla kes nefesimi.

Nimet Öner