Baharım Şiiri - Gürsel Pal

İşte gitmekte ömrümün baharı,
Yapayanlız bırakmakta beni.
Yanlızlık koymuyorda adama
Bir elin sıcaklığını
Hele ki seni seven bir elin uzaklığı koyuyor adama.
Alışıyorsun zamanla bazı şeylere,
Her akşam eve dönüşünde
Sana bakan bir çift gözü görmek gibi
Alışkanlık ötesi bazen.
Bazı baharlar hiç dönmüyecek üzere gidiyor
Ve bazı baharların anlamını insan
Ancak gidince anlıyor.
İşte gidiyor sol yanımın baharı.
Belki de gitmek zorunda olduğu için
Biliyorum....
Ama gitmeseydi diyorum.
Bitmeseydi diyorum da,
Gitmek zorunda olan bir insanı
Hangi güç çevirebilir ki yolundan.
Hangi baraj set olabilir ki bu gücün karşısında?
Sana Uzanan Elleri Tut, Tuttuğun Elleri Bırakma, Bıraktığın Elleri Neden Bıraktığını Unutma...
Unutmak ne mümkündür ki bu kelimeyi.
Bahardan vazgeçmek mümkünmüdür ardından gelen kışa?
Ama mecbursundur.
Hercailerin soluş zamanı gelir bir zaman sonra.
İçinde kocaman yaşatırken hercaiyi
Her şeye rağmen.
Ve kış gelir ardı sıra,
Hava zemheridir.
Ve bir şeylerin bitişi artık
kaçınılmazdır.
Yaşamı yaşa.
Sorgulama.
Sorguladıklarından acıyı değil
Sevinçlerini ver ruhuna.
Ver ki tekrar baharlar gelsin
ve yüreğinde solan hercailer
her baharın gelişinde,
Tekrar canlansınlar
Gitmemek üzere....