baharı seviyorum.
her damla yağmur gözlerimden süzülemeyen yaşlarım kadar ağır,
ölümü düşlemenin huzuru kadar hafif geliyor.
doğanın evrimi güzelliğe dönüşürken
insanın evrimi cehenneme yaklaşıyor.
yalnız bahar değil,
her mevsim insanların yürekleri kararıyor,
cümleler canavarlaşıyor,
dokunuşlar acımasızlaşıyor.
ve ben yinde de baharı seviyorum.
ben yağmur altında yürürken çevremdekiler ıslanmamak için koşturuyorlar.
ben yağmurla arınırken,
onlar kaçışlarıyla kirleniyorlar.
bu kadar kirlenmişlik varken ben hala baharı seviyorum.
kirlendim belki de
ama arınmayı biliyorum
ben baharı ve yağmuru seviyorum;
ıslanmayı da!
Kayıt Tarihi : 5.9.2007 17:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!