Baharı Devşiriyor Yüreğim Şiiri - Ali Yegin

Baharı devşiriyor yüreğim
kırmızıya gömülü saatlerde.
Ağaçlar bile yalnız değilken
hangi denize sığınsam, sen yoktun kuşlar vardı.
Çiçekler önce fluydu
sonra kuşlar çoğaldı.
Bir ben değil miyim bu ben
renklerine katılıp hayatın
çekip ansızın gidecek.
Işığa gömüp acıyı
beni bu ben öldürecek.
Kadifeye kurgulu renkler
sarıda kaybolan keder
ne gam ne keder.

Bir gitmek planıdır hayat
sığındığımız yalnızlıklardan.
Bir eski zamanın hikayesi
çitlembikler dökülecek ömrümüze.

Kırık bir testi sarsacak bu canı
bir şilep sızacak gözlerimizden.
Bir uzak diyar çekecek sonra
durulur mu bilinmez sonrasında
karanlık çökerken üzerimize.
Yani sen yokken
bir fırtına saracak sokaklarımızı
kar düşecek tenimizin
yalınayak
susta durmaz
bir acayip şahdamarına.
Dalgalar vuracak kederini
hıçkıran sahilin omzuna
bir dost arayacak.
Bir yalnız,
bir köhne kulübe,
kıyıya çekilecek sandallar gibi
bir birine yaslanan
birbirine sızlanan
birbirine ağlayan sandallar gibi
uçuracaksın
bakışlarını
anlam katarak
yeşilin orta yerine.
Bu fırtına durmayacak
yine de baharı bekleyecek
ömrümüz,
çekip giderken
tüm yeryüzü dalgaların yalımında
sessiz
sitemsiz
ve karanlık üzere
bir dost olur mu ki ay
fenerin yansısına
bir engin
bir haylaz
bir utanmaz dost.

Bekle ki gelsin yar
tutuşup eteklerine zamanın.
Bin yıl
yetmezse, onsuz sonsuz yıl
atılıp, yakılıp, cansız kalıp
üstelik çaresiz
boğulur gibi kuytuluklarında.
Baharı devşiriyor yüreğim
seyre dalıyorum hayatımı
bir tepeden
bir gökyüzünden
düşlerimin orta yerinden.