Baharı Bekleyen Fidan Şiiri - Yılmaz Aybar

Bir deri kalmış fidan
Bir kemik
Kar yağınca titriyor
İnildiyor yel esince üstelik

Bir fidan baharı bekliyor
Fidansı bir sabırla
Gerçi tüm kaybolmamış
Fakat ümitleri karışmış epey kahırla

Diyor bir kuş konunca üzerine
Aradabir:
'Nerde benim yeşil günlerim
Bütün suç sanırım o güzdedir

Kimbilir belki de bendedir asıl
Ama bir daha sefere tutumum başka olacak
Toprakları nasıl kucaklamışsa köküm
Dalım da yapraklarımı öyle bırakmayacak'

Çok yaşayasıca fidan
Henüz tek güz görmüş ömründe
Gerçeği o da öğrenecek elbet
Bir gün büyüdüğünde