Bahara Kadar Şiiri - Seyfi Karaca

Hos geldin kar..
Amansiz ve azgin dalgalarin kiyiya sürükledigi bavullar dolusuyla
Basina buyruk calan akardiyon misali kalabalik ve sokaklar kuytusu lal
Buz sarkiti catilar altinda tabakam tespihim cakmagim deyip
Kayip bir künyenin esip tipileyen soguklarda akran arar gibisi
Rihtimlara hosgeldin kaynayip köpüren suya sahile
Teline lir titreten sazin ayaz duvarlardan izini süre süre
Yagmur söyleyip kemana ve hemen arkasini haraba baglayip
Göcmen kuslarin biraktigi yarali kanatlar delicesini
Siziya sanciya hükmü gecmeyen islemez carelere fitilleyip
Hosgeldin kar uyanir uyanmaz
Yitiklik semesi sabahin zifinini toplayip biriken sahipsiz gölgelere
Arada sanrisi tutan sayiklamalara
Cukurlara düstükce kimildayip cirpinan simsiyah damlalara
Serap sargin defteri dürülmüs nice hayal kiriklarina
Birbiri arkasina ugrun ugruna ve pespese yitiklere sigmayan kalabaliklara
Agardikca gün kendi solan belirsizligin tellisi duvaklisi bulanik ve hüzün
Kapisi her calinanin ciye düsüp cigirdan cikarak
Asvalt dökümü yolculara hosgeldin
Buyup donan kilitli kapilara hos geldin, bahara kadar hizla tükenen daglara…
Kizaga cekilip yuvarlandikca uzklari büyüyen
Yanginlar ve yaniklar icinde sürüp savurup hosgeldin kar,
Geldiginle gördügünü dünya belleyip
Fanivirana bir eden

Aralik / 17