Aynının şimdi de hapisliği, kaygının yerleşik isteği,
bütün. Tohumların güneş açtığı hayal.
Bu geçişlilik gider de durmaz, bir yakınlığın sesi
yükselir, aşılmaz.
Açılsa güç, hafiflese rüzgar, üşüyen damar.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta