Aynının şimdi de hapisliği, kaygının yerleşik isteği,
bütün. Tohumların güneş açtığı hayal.
Bu geçişlilik gider de durmaz, bir yakınlığın sesi
yükselir, aşılmaz.
Açılsa güç, hafiflese rüzgar, üşüyen damar.
Yol geri dönse ve sürse bahar.
Sen ben de kaybolurken,
ben sen de hep var.
Kayıt Tarihi : 23.4.2022 19:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!