Bahar Yolcusu Şiiri - Şule Akşit

Dalından son yaprak düşmüş ağaç gibiyim,
Hava ayaz, ben çırılçıplak.
Ama vakur, sessiz, sabırlı...

Hücrelerime işleyen ayaz geçecek.
Bu ilk kışım,
Köklerimi zorlayan ilk fırtınam,
Kanımın ilk donuşu değil damarlarımda.

Eğer bu kış son kış değilse,
Güneş nefesinden nefes üfleyecek,
Damarlarımı ısıtacak önce,
Sonra çiğ düşecek sabahları,
Yeni tomurcuklanan ümitlerime...

Yeşerecek ümitlerim,
Çıplak dallarıma konan kargalar,
Nöbeti neşeli kırlangıçlara devredecek.
Canlanan kanım kalbime yine seeev diyecek,
Yine sevgi olacağım,
Yine seveceğim,
Nasıl bir kış geçirdiğimi kimse bilmeyecek.
En güzeli de ne biliyor musun ?
Bende hatırlamayacağım.

Kuru dallar, çiçek açar,
Zaman dediğin akar geçer.
Mevsim kış olabilir,
Ben Bahar yolcusuyum,
Bu da geçer...