Bahar ve Müjdeleri Şiiri - Atila Yalçınkaya

Bahar ve Müjdeleri

Bir bahar gününün müjdeli rengi,
Sunuyor insana bu hoş ahengi,
Bir kuru yaprağın varmı dır dengi,
……….Yeşilden sarıya eşsiz bir sanat,
……….Varlığı haykırır nanköre inat.

İnceden inceye yağarken yağmur,
İnsanın mayası, depreşir çamur,
Bu eşsiz sanatı mizanına vur,
……….Bu su olmasaydı helakti insan
……….Eşrefi mahluka yakışmaz isyan.

Serilmiş önüne rengârenk bahar,
Dağlardan denize nehirler çağlar,
Hangi hazineden bahçeler bağlar.
……….Bu güç ve kudretin sahibi kimdir.
……….Sende ona şükret, şükrünü bildir.

Bir bedel isterken her tür ticaret,
Bedelsiz vereni bulmak maharet,
Şükürle birikir her türlü servet,
……….Her canlı her sabah rızkını bekler,
………. Hangi hazineden gelir nimetler.

Vuruyor rahmetin gölgesi yere,
Uyanık gönüller dalıyor seyre,
Bir tespih çekiyor dağ ile dere,
……….Hayatı elinde tutan bir güç var,
……….Geride kalanlar neyine yarar.

Yedi kat semada yıldızlar parlar,
Her varlık diliyle Rabbini anar,
Dünya binasına dikilmiş dağlar,
……….Sende tefekkür et, Rabbine yalvar,
……….Rahmet yağmuruna her canlı ağlar.

Yok iken var etti kudretli bir el,
Bizden istenen ne, bu ömre bedel,
Nefistir insana en büyük engel.
………. Nefis düşmanına dur demek gerek.
……….Zayi olmamalı kulluk ve emek.