Bahar Korkusu Şiiri - Kalender Yıldız

sırtım bıçağına kın olalıdır
yılkısından ayrı düşmüş tay
kirişinden uzaklaşan yayım ben
değmesin bahtına o gamlı rüzgar
dalgası denizden boyu serviden
ince bir yağmursun asi bozkıra
buluttan tenha serin güzlere

kanar gül yaprağı dala değerse
suçum sabittir sicilim bozuk
tenine gizlenmiş parmak izi
bahardan korkan bir şairim ben
çekildim meydan-ı aşktan
canı dişinde savaşanlara inat
taze bir yenilgi serinliğinde

sevgili sendeki toprak kokusu
ateşin pervaneyi çağırmasıdır
yanacak haliyle fitili mumun
ateşin günahı pervanenin suçu yok
ezelden böyledir sevda yazgısı
solan açmaz giden gelmez
aşkta hesap tersinedir