Bahar Hani? Şiiri - Merve Tanrıkulu

Kan şerbetini içtik bahar çiçeklerinin,
2 yıl önce bugün
Kımıldamayan yapraklar gibiydi
O zamanlar aşklarımız
Akasya kokulu çocukluğumuzu gömdük parklara
Kaybettiklerimize kaldırdık,
Boğuk sesli kadehlerimizi
Bu bahar biraz tanıdık geldi bize,
Geçmiş baharlardan
Bir mektupta okuduk kaderimizi
Afrikalı çocuğun yorgun ellerinden
Baharın hiç uğramadığı ülkesini anlatırken
Bir nehirdi akan mühürlü gözlerinden

Yıllar sonra baharın sesi duyuldu
Uzaklardan
Mutlu çocukluk günlerimizden
Nevruz ateşini serdi topraklarımıza
Kıvranırken ruhumuz büyümek sancısıyla
Kanarken ümitlerimiz yengeç kıskacında

Yine de sevinmeli insan bazen
Ateş böcekleriyle raks etmeli
yıldızlı gecelerde
Yasemin kokularıyla uyanmalı
sabahları
Bilmeli ki
Gülmeli hep çocuk kalmış büyükler de
Güneşe,yelkenlilere,uçurtmalara bakıp
O çocuğu hatırlamalı
Bir çiçek tebessümünde bazen
Bilmeli ki
Gülüyor hep büyük olmuş çocuklar da
Son uykuya dalarken bile
Kinlere,nefretlere,yağan kurşunlara bakıp...