Bahar Gelince Şiiri - Abdil Yıldırım

İlkbahar gelince çıksan bağlara,
Bülbül sesi gelir, su sesi gelir.
Tefekkür gözüyle baksan dağlara,
Dinlesen derinden Hû sesi gelir.

Vadileri arındırır sisinden,
Yamaçları dumanından pusundan,
Uyandırmak için kış uykusundan,
Ilık rüzgarların bûsesi gelir.

Kuru dallar çiçek açar canlanır,
Boz yamaçlar yeşillenir allanır,
Sanki cennetten bir çiçek yollanır,
Mor menekşelerin kokusu gelir.

Her yıl haşrin bir misâli görülür,
Sur üflenir cenazeler dirilir,
Sanki yeryüzüne mahşer kurulur,
Toprakta canlılar ordusu gelir.