-doğduğum köy, Köselere ithafen-
Sarı çiğdemleri,
Mor menekşeleri ziyaret zamanı.
Şimdi ilkbahardır.
Kayalara, taşlıklara tutunmuş kader çiçekleri.
Yeşil yosunlar, tüm ağaçların kökünde, yüzünde kayaların.
Derelerin dört başı mamur,
Gürülder de gürülder.
Serin rüzgarlar içine güneş düşer.
Tüm doğa kıpırdamakta, yeşilin ince bir rengi dallarda.
Çamura batmış evcillerin izi.
Boğmayan, cılız dumanlar savrulur daha Köseler’in bacalarından.
Kanatlı önlerinde
Güneşe karşı taş duvar diplerinde durmuş insanlar.
Ve tüm özlem kelimeleri anlamını yitirmemişken.
Dinlemekte birbirlerinden.
Uzun, avare günleri aşkla kuşatacağım aşkla.
En yoksun yerlere tutunmuş kaderlerimiz.
Elma çiçek açmış,
İçinde de bir kırmızı var ki.
Sanki sarhoşluğu yüreklerin. 17.04.2007
Kayıt Tarihi : 13.9.2019 09:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!