Bahar Bakışlarım Şiiri - Mahmut Ölmez 2

Bir engellinin telefon kabinine hayranlığı gibiyim.
Ahizeyi kaldırma cesareti bulamayıp kapalı bir telefonun tuşlarıyla oynuyorum.
Bilmediğim bir şehrin tüm sokaklarında korkusuzca dolaşıyorum.
Sana gelmeye gücüm yetmiyor,
seni gösteren tabelaları yüreğimin üst geçitlerinden solluyorum
Islak kaygan gecelerde tutunamıyorum.
Soğuk kış gecesinde uçmaz ki kelebekler.
Adınla gelir tüm güzellikler,kuşların tan yerinde söylediği koro sesleri,
gün ışıklarıyla doğanın rengi, en güzel şehir kokusu, ilk adınla gelir.
Oysa bende ki mevsim hep sen di,gözlerime hiç içten bakmadın ki…
Gözlerim seksenli yılın bir nisanın da yeşermiş,
rengi adından manası dört mevsim bahar bakışlarımdan gelir.
Oysa şimdi doğduğum nisanın yağmurlarıyla ıslak.
Aralık ayı hiç bu kadar sevimsiz olmamıştı.
Gidişinin ardından ilk kış ve içim çok üşüyor.
Keşke bir mevsim daha sevmeme izin verseydin…