Bahanesiz Bir Şiir Şiiri - Mehmet Doğanay 2

Adem cennetten sıkılmıştı
Elma
ile
Bahanelendi
Yeraltı ezgileri; yer üstü melodilerine
Gündogumu günbatimina
Ve şeytan bir günahkara
Bahanelendi
Tanrı dahi bahanelere sığındı
Evreni yaratmak için yedi gün dedi
Olsaydı bir sekizinci günüm, dedi
Zamana
Bahanelendi

Barışın bahanesi savaştı
Gecenin bahanesi gündüz
Mehdinin bahanesi
Cebinde
Taşıdığı
Çarhım
Ve yine
Bahanedir "imtihan"
İnsanlığın varoluşu
Sıkılmış
Olan
Tanrıya

Dünya yıldızları bahaneledi
Döndü yerinde
Nehirler yatağa bahanelendi
Aktı sıkıldığı yerden

Haydi
Sen de Tanrıya bir bahane ver
Bizi mutlu etmesi için
Tanrı da istiyor mutlu olmanı
Ama bahane vermelisin
Evreni yaratırken de
Bir damla suyu yere erdirirken de
Kuşa kanat verirken de bahanesi vardı
Önceki yaşantımız bahaneydi birbirimize
Sınırlar bahaneydi asıl sevmeyene
Bahaneler
Bahaneler
Tanrı bahanelere sığınır
Ona bahaneler ver
Sen Tanrı değilsin
Öp beni
Savaşın ortasında gibi
Son kez gibi
Her dem