Yol boyu gizlice ağlardın / bütün hanlarda aynı türkü
Sazlıkta tozlu yolda dağ yellerinde / izlerini sürerken hüznün
Oysa daha sen yokken bu dünyada / kıvılcımlardan ateş alan
Bir kuru ot yığınıydı sevda / zemheriye devredilmiş ağustostan
Çoktan elenmişti ortalığa korlar / bütün hanlara uğrardın
Kervanlar menziller ufuklar / yıldızların uzağında bir burçtan
Senden önce de dönüp dururdu dünya / sönmedi ne ırmaktan ne deryadan
Hepsi bahane biliyorum / çoktan çatılmış ocak
Od nereden düşer bir yüreğe bilmiyorum / oysa ne var bilmeyecek
Suya dökülen kurşun
Hep o ateşte eritilip durdu / varolmamışken sen ve ben
Bizden çok evvel başat meyveler / cevherini teslim etti karakıştan bahara
Yaz güneşinden devraldığı gibi
Yeşilden sarıya / biz ağlarken tutuştu hep
Onun izleri sandığın / yürürken bir duraktan bir konağa
Derinleşmişti şarkının manası oysa / gözyaşı ve iz
Pınar başları ve gölgelikler ve kızgın çöl / ırmak deniz
Bir yürek neden alev alır anlatamam / hepsi bahanedir belki de
Evvelkiler sonrakiler ve biz
Farksız birbirinden belki de su ve ateş
Çakmak ve kav
Kar ve güneş
Bahanedir belki de hepsi
Kayıt Tarihi : 16.10.2012 12:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!