keklik sesi yerleşmiş saz teline.
çağırıp durur, kurtar beni şahne !
düşümdesin bil ki nazlı sevdiğim;
mızrap benim, keklik benim, kime ne?
gel ey keklik, gel gör, viran gönlüme.
yok yere doğdun kimsesiz günüme.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta